İşlerde acele etmemelidir. Bir şey işittikleri veya bir şeyden şüphelendikleri zaman, hakikati anlayıncaya, yalanı doğrudan ayırıncaya kadar bu hususta yavaşlık buyurmak lazımdır. Çünkü, acelecilik kudretlilerin işi değil, zayıfların işidir. İki hasım karşı karşıya geldikleri ve birbirleriyle konuştukları zaman, padişahın temâyülünün hangi tarafta olduğu onlara malum olmamalıdır. Zira, sonra o zaman hak sahibi korkar ve söz söyleyemez. Batıl sahibi cesaret kazanır ve yalan söyler. Aziz ve celil olan Allah’ın fermanı şöyledir: “Eğer bir kimse bir şey söylerse, tahkik edinceye kadar onu işitmeyiniz. Zira, bu işte acele edenler, ondan sonra pişman olurlar, o zaman da fayda etmez” (Hucurât Sûresi 49/6).

Nizâmülmülk 1999. Siyâsetnâme, çev. Mehmet Altay Köymen, Ankara: Türk Tarih Kurumu, s. 93.