İbn Tufeyl (ö. 581/1186), Endülüs’teki felsefe hareketinin ikinci büyük temsilcisi olup Latin dünyasında “Abucaber” adıyla tanınır. Tahsil hayatı hakkında ayrıntılı bilgi yoksa da çağının eğitim sisteminde önemli yeri olan dini ilimler alanında gördüğü öğrenimi takiben tıp ve felsefeye yöneldiği anlaşılıyor. Endülüs’ün ilk filozof ve hekimi İbn Bâcce ve İbn Sînâ’nın eserlerinden önemli ölçüde yararlanmıştır. Tıp alanındaki ünü dolayısıyla önce Gırnata valisinin, daha sonra da ilk Muvahhidî halifesi Abdülmü’min el-Kummî’nin oğlu Ebû Saîd’in sır kâtipliğine getirilen İbn Tufeyl, Muvahhidî halifesi Ebû Ya’kûb Yûsuf b. Abdilmü’min’in sarayında başhekim olarak görevlendirilmiştir. Felsefe ve tıp yanında şiir ve astronomiyle de ilgilenen İbn Tufeyl’in, Batlamyus astronomisine karşı ortaya koyduğu eleştirileri, talebesi Bitrûcî daha da geliştirmiştir.
İbn Tufeyl’in felsefe, tıp ve astronomiyle ilgili eserler kaleme aldığı bilinmekle birlikte günümüze ulaşan tek kitabı alegorik bir roman olan Hayy b. Yakzân’dır. Issız bir adada tek başına yaşayan ve akıl yoluyla hakikati kavrayan bir münzevi üzerinden felsefe ile dinin veya akıl ile naklin uygunluğunu göstermek istemiştir.