Hz. Peygamber’in ashabından Sa’d b. Habta’nın soyundan ve İmam Ebû Hanîfe’nin seçkin talebelerinden olan Ebû Yusuf, 113/731 tarihinde Kufe’de dünyaya gelmiş, Ebû İshak eş-Şeybanî, Süleyman et-Temimî, el-A’meş, Hişam b. Urve gibi fakihlerden ders almış, Atâ b. es-Sâib, Muhammed b. İshak b. Yesâr ve Leys b. Sa’d gibi meşhur muhaddislerden hadis tahsil etmiştir. Yaklaşık on altı sene bir süre için İmam Ebû Hanîfe’den fıkıh dersleri görmüştür. Onun vefatı üzerine Bağdat’a gelmiş, burada ilmi ve siyasi otoritenin dikkatini çekmiş, bunun sonucunda kadı olarak tayin edilmiştir. İslam’da ilk defa Kâdı’l-Kudât unvanının sahibi olan Ebû Yusuf, kadılık mesleğini uzun süre devam ettirmiş, 182/798 tarihinde vefat etmiştir. Emâli fi’l-Fıkh, Kitâbu’l-Büyu’, Kitâbu’z-Zekât, Kitâbu’l-Ferâ’iz, Kitâbu’s-Salât ve Kitâbu’s-Savm gibi çoğu fıkıh sahasına dair eserler telif eden Ebû Yusuf’un özellikle de Kitâbu’l-Harâc eseri önemli kaynaklardan addedilmektedir.